يكى ديگر از آثار نهضت و شهادت سيدالشهدا (ع) اين بود كه مردم پس از مدت كوتاهى متوجه عدم توانايى و ضعف نفس خود شدند، لذا احساس عميق ندامت و گناه كرده و چنين انديشيدند كه براى جبران اين اهمال كارى و غفلت ، و نيز براى طلب بخشايش الهى، بايد جانبازيهاى مشابهى را انجام دهند. و از جمله كارهاى امام زين‏العابدين (ع) اين بود كه كوشيد اين احساس گناه را شعله‏ور سازد. از اين رو به گروه انبوهى از مردم كوفه نهيب زده و فرمود:

«اى مردم، شما را به خدا سوگند مى دهم، آيا شما فراموش كرديد كه نامه‏ها براى پدرم نوشتيد و چون به سوى شما آمد، به او خدعه و نيرنگ زديد؟! شما با پدرم عهد و پيمان بستيد و با وى بيعت كرديد، اما بيعت خود را شكستيد و او را به قتل رسانديد پس هلاكت بر شما باد و با اين توشه‏اى كه به آخرت فرستاديد هلاكت بر شما باد . چه رأى زشت و پليدى را كه براى خود پسنديديد! آنگاه كه به ديدار پيغمبر خدا (ص) مى‏شتابيد و به شما بگويد: «عترت مرا كشتيد ، هتك حرمت مرا كرديد.» با چه ديده‏اى به او نظر خواهيد كرد؟ و سرانجام به شما خواهد گفت : «از امت من نخواهيد بود» 15.

اگر خاموش بنشنيى گناه است

يكى از آثار و بركات سيدالشهدا (ع) در بعد اخلاقى - تربيتى اين است كه قيام او باعث گرديد در جامعه مسلمانان نوعى اخلاق جديد بلند نظرانه پديد آيد و نظر انسان را به زندگى خود و ديگران، دگرگون سازد تا بتواند بدينوسيله جامعه را اصلاح نمايد . و به عبارت ديگر، با خودسازى به ديگر سازى نيز بپردازد.

آرى، در آن زمانى كه بنياد روانى و اخلاقى مردم در هم ريخته و ويران شده بود و اين ويرانى شامل رهبران مسلمين و بزرگان آنان نيز شده بود و با اخلاق و شيوه‏اى وحشتناك زندگى مى‏كردند ، امام حسين (ع) يگانه درمان آن حالت بيمار گونه را كه در مجتمع مسلمانان مورد قبول واقع شده بود، در قيام آشكار و فرياد درآن سكوت مرگبار ديد. لذا آن حضرت با خون پاك خود و فرزندان و يارانش و با همه اعتبارات احساسى و تاريخى ، حتى شمشير و عمامه جدش رسول خدا (ص) ، وارد مبارزه گرديد تا همه روزنه‏ها و راههاى توجيه را فرو بندد.

در كانون دلهاى مؤمنين ، محبتى نهفته و ويژه نسبت به حسين وجود دارد.

كيست كه نام حسين (ع) را بشنود و فردى از افراد بشر يا تنى از اولاد انسان باشد و حالت انقلاب و انكسار و دلباختگى براى او فراهم نشود؟ محبت حسين (ع) دلها را به التهاب در آورده و جگرها را گداخته و مذاب مى‏سازد، و شورش دل و آتش درون را به ريزش قطرات اشك از ديدگان ، آشكارا و عيان مى‏كند.

اى كه مصباح هدايت هستى و فلك نجات‏

از چه با اين اشكها ايجاد طوفان مى كنى؟

زنده در قبر دل ما بدن كشته تو است

جان مايى و ترا قبر حقيقت دل ماست

روايت شده كه امام حسين (ع) فرمود: «خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شدم در حاليكه ابى بن كعب هم آنجا بود. حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مرحبا به تو ، اى ابا عبدالله ، اى زينت آسمانها و زمين . ابى گفت : چگونه او زينت آسمانها و زمين است در صورتى كه كسى غير از تو چنين نيست؟ حضرت فرمود: اى ابى ، قسم به كسى كه مرا به حق به نبوت مبعوث كرد، حسين بن على در آسمان بزرگتر از روى زمين است، و همانا بر طرف راست عرش الهى نوشته شده است كه او چراغ هدايت و كشتى نجات است » . 1

سلام ... اول از همه تسليت ...و از همه ي عزيزاني كه ميان اينجا و اين نوشته رو نمي خونن التماس دعا دارم ... دعا كنيد كه مام آدم شيم ..

در مورد آي دي ...

آي دي دي چي شد ؟؟؟ آي دي ندارم .... ((اكه نخندي ازت مي پرسم آي دي چيه ؟؟)

سلام عزيز دلم...خوبي؟...من هم ايام شهادت آقامون حسين رو به همه دوستدارانش تسليت ميگم ...باشد كه از او و كارش درس بگيريم ...كه مرگ با عزت بهتر است از زندگي با ذلت...

آره عزيزم امروزه به نام دين هزار گناه جرم و ظلم انجام ميگيره و .... انشا الله اقامون امام زمان با ظهورش انتقام همه مظلومين تاريخ را خواهد گرفت...

اَين ميثاق الله الذي اخذه و اكٌد...كجاست وعده راستين خداوند كه تاكيد شده است...

و اين هم شعري براي آنان كه با دين و دين بازي و استفاده ابزاري از ان نان و نوايي براي خود راه انداخته اند...

مردان شريف و شيعه درباري *** گفتند علي فقط مصيبت زاري

سالي صدهزار بار فرق تو شكافت *** با اين همه ابن ملجم تكاري

روزي زمين و آسمان ميجوشد***خون در رگ شيعيان ميجوشد

اما امروز دريغ امروز اما *** از حلق بريده تو نان ميجوشد

ظهر و عطش و خون و پريشاني بود *** بيداد و ريا و جهل و ويراني بود

آنچه كه تو را كشت ميان ميدان *** يك دشت پر از پينه پيشاني بود

اين پيكر پاره پاره قران است *** تفسير شريف سوره انسان است

بايد كه سكوت را تلاوت بكنيم *** اينجا كه يزيد هم زيارت خوان است

شمشير زن ميان ميدان *** تفسير شد آيه آيه هاي قرآن

گفتا ربنا تقبل منا *** هذا القربان به رب هذا القربان

گامهايت در اين مسير نوراني همواره پر توان