از بيم و اميد عشق رنجورم

آرامش جاودانه ميخواهم

بر حسرت دل دگر نيفزايم

آسايش بي کرانه ميخواهم

پا بر سر دل نهاده ميگويم

بگذشتن از آن ستيزه جو خوشتر

يک بوسه ز جام زهر بگرفتن

از بوسه ي آتشين او خوشتر

پنداشت اگر شبي به سر مستي

در بستر عشق او سحر کردم

شبهاي دگر که رفته از عمرم

در دامن ديگران به سر کردم

ديگر نکنم ز روي ناداني

قرباني عشق او غرورم را

شايد که چو بگذرم از او يابم

آن گمشده شادي و سرورم را